Kernfusie, op een laag vuurtje?

Kernfusie is de meest reële optie voor het kiezen van een geschikte energiebron!

Omdat er bij kernfusie een buitengewoon hoog rendement energie ontstaat wordt naar mogelijke opties gekeken om de huidige energiebronnen, zoals olie en kernenergie, te vervangen door de veel veiligere en schonere kernfusie.

Kernfusie is echter geen perfecte energiebron; er is veel energie nodig om een kernfusieproces te starten.

Het plasma dat zich gewoonlijk in een kernfusiereactor bevindt is pas actief bij hoge temperaturen en onder speciale omstandigheden.

De wetenschap van koude kernfusie houdt zich bezig met het ontstaan van fusiereacties bij lagere temperatuur.

Koude kernfusie behaalt hiermee het hoogste rendement energie van alle manieren van energie-winnen die momenteel bekend zijn.

Kernfusie in de huiskamer

Over koude kernfusie wordt al sinds 1989 gepraat. Martin Fleischmann, destijds een van de meest vooraanstaande electro-chemici, bouwde samen met Stanley Pons een apparaat dat een abnormale hoeveelheid energie produceerde.

Het apparaat produceerde zoveel energie dat het fenomeen niet verklaard kon worden met de kennis van toen.

Men sprak van de mogelijkheid dat kernfusie ook plaats kan vinden bij kamertemperatuur.

Mocht dit waar zijn dan zou koude kernfusie een overvloed aan energie betekenen.

Wetenschappers konden echter de experimenten van Fleischmann en Pons niet reproduceren.

Koude kernfusie leek even niet meer mogelijk.

ECAT

Na de claims van Fleischmann en Pons waren er enkele wetenschappers die wel geïnteresseerd waren in de vraag of koude kernfusie mogelijk was.

Dr. Andrea Rossi begon in 2006 al aan het bouwen van een koude kernfusiereactor genaamd ECAT (Energy Katalyseer).

In juli 2007 nodigde hij professor Sergio Focardi van de Universiteit van Bologna uit om zijn schema’s te analyseren en te kijken hoe het prototype van de ECAT werkte.

Rossi sloot een weddenschap af met een geldprijs voor Focardi als hij kon bewijzen dat de machine niet werkte.

Na enkele dagen liet Focardi weten dat de machine wel degelijk werkte en dat de ECAT ’s werelds eerste koude kernfusiereactor was.

Verificatie

Een werkende koude kernfusiereactor werd na het nieuws van de ECAT snel het gesprek van de dag onder de energiewetenschappers.

Ook investeerders lieten al snel blijken dat zij geïnteresseerd waren in het commercieel produceren van de ECAT.

Om zeker te zijn dat de ECAT werkte waren meer onderzoeken nodig.

Volgens Rossi komen er bij het koude kernfusieproces geen radioactieve stoffen vrij omdat er gebruik wordt gemaakt van nikkel en waterstof.

Met de kennis van de ECAT heeft Rossi ook een boiler ontwikkeld die op koude kernfusie werkt.

Zowel de boiler als de ECAT hebben maar enkele inspecties ondergaan omdat Rossi zijn geheim nog niet prijs wil geven.

Naar zeggen maakt de ECAT gebruik van een specifieke mix van nikkel en waterstof die tot nu toe een bedrijfsgeheim is gebleven.

 

Rapport

Vanaf april 2014 zijn een groep wetenschappers van onder andere de Universiteit van Uppsala in Zweden en het Zweedse KTH Royal Institute of Technology onafhankelijk aan de slag gegaan met de ECAT.

Na enkele duizenden uren te hebben besteed aan het verzamelen van data in het Zwitserse Lugano wordt momenteel aan een rapport gewerkt over de ECAT.

Dit rapport zal in september van 2014 gepubliceerd worden en zal aantonen of de ECAT daadwerkelijk een koude kernfusiereactor is en hoe hij werkt.

De tests die door het team zijn gedaan werden onafhankelijk van Rossi en zijn medewerkers uitgevoerd in tegenstelling tot andere tests met de ECAT uit het verleden.

Berichtgeving op het internet wil nog niet laten weten wat de exacte datum van publicatie is en of de proeven hebben aangetoond dat koude kernfusie in de ECAT plaatsvindt.

 

Wat vind jij hiervan?         Ik zou het erg tof vinden als je je mening even in een reactie wilt achterlaten!