Bij de meeste mensen gaan de nekharen recht overeind staan als zij denken aan kernenergie of kernafval.
Tsjernobyl en Fukushima
Grootschalige rampen zoals Tsjernobyl en Fukushima staan bij veel mensen nog vers in het geheugen gegrift. De spookachtige beelden van het Oekraïense stadje (Tsjernobyl) die recentelijk zijn vrij gegeven, doen hier uiteraard weinig goeds aan.
De verwoesting was grootschalig en de gevolgen voor de omwoners bleken achteraf vele malen ernstiger te zijn dan in eerste instantie werd gedacht. Kortom: kernafval en kerncentrales hebben een zeer slechte reputatie
Toch is deze reputatie niet helemaal terecht. De beveiliging van kerncentrales is namelijk flink opgevoerd en hier worden dagelijks strenge controles op uitgevoerd.
We zijn dus vele malen veiliger dan we in de jaren 60 waren. De ontdekking van Leslie Dewan en haar studiegenoot Mark Massie zal hier ook een grote bijdrage aan leveren.
Zij hebben namelijk een manier gevonden waarop ze kernafval kunnen omzetten naar bruikbare, groene, energie. In plaats van de gebruikelijke en wat onveilige lichtwaterreactor te onderzoeken besloot het tweetal in zijn ontwerp voort te bouwen op zoutwaterreactoren.
Deze laatste zijn om vele verschillende redenen veiliger. Zo zit er in de bodem van de reactor een grote prop gehard zout.
Op het moment dat de vloeistof oververhit dreigt te raken smelt het zout en kan de vloeistof weglopen in een groot reservoir. Daarnaast staat de reactor niet onder druk waardoor de kans op scheuren, zoals in Tsjernobyl gebeurde, zeer klein is.
Het ontwerp van het tweetal heeft echter nog veel meer voordelen. Dewan ontdekte bijvoorbeeld dat er een ander soort zout is dat het mogelijk maakt ruim 30 keer meer uranium op te laten lossen in het water dan met het reguliere zout.
Laag verrijkt uranium
Deze ontdekking maakt het mogelijk laag verrijkt uranium en kernafval te gebruiken. Daarnaast hebben Dewan en Massie het grafiet vervangen door waterstof zirkoniumhydraat waardoor de reactor vele malen effectiever is.
De neutronen worden door deze nieuwe stof namelijk sneller afgeremd waardoor er minder energie verloren gaat. Dit houdt in dat een kleinere, en dus goedkopere, reactor voldoet.
Toch is het belangrijkste van de hele ontdekking wellicht het feit dat de reactor zo’n 25 jaar lang kan draaien op splijtstof terwijl deze bij de huidige reactoren om de paar jaar vervangen dient te worden.
Dit resulteert in flink wat minder kernafval. Bovendien is het kernafval dat afkomstig is van de nieuwe reactoren slechts 400 jaar radioactief. Bij de huidige reactoren loopt dit op tot zo’n 40.000 jaar. Dat is dus een flinke verbetering.
Dewan en Massie hebben de hoop om over 6 jaar te kunnen beginnen aan de bouw van hun eerste prototype. Zij hopen daarmee al hun theorieën aan te kunnen tonen en daarna snel met de bouw van commerciële reactoren te kunnen beginnen.
Op dit moment zullen zij er echter alles aan moeten doen om aan de strenge eisen voor een kernreactor te kunnen voldoen.
Als je deze artikelen waardeert, laat dan een reactie achter op de website.
(anoniem mag ook). Alvast bedankt!
